3 Ağustos 2008 Pazar

sekiz.

don quijote ve sancho panza kendisine doğru döndüğünde, ramon şövalyenin gözlerindeki değişimi gördü, heyecan ve öfke karışmıştı bakışlarına. nefes nefeseydi ramon, konuşmaya çalıştı: “efendimiz… devler… çok fazla…” susturdu onu şövalye, “tamam çocuk, görüyorum.” değirmenlere bakarak uşağına seslendi “…. ileride otuz ya da biraz fazla, azman dev var….” Son kelimeler ağzından dökülür dökülmez bir fırtına çıktı, göz gözü görmez oldu.