29 Şubat 2008 Cuma

bir.

dönerin sıcağı yakmıştı tenini Ramon’un, “yeter” dedi, içeri girdi. babasını düşündü, hiç sıkılmadan dururdu dönerin başında, iç geçirdi. bir bardak soğuk ayran koydu, elini yorgunlukla duvara yasladı ve o anda her şey birbirine girdi. zaman büküldü, mekan yarıldı. şimdi dönerci dükkanının karşısında duruyordu yine ama her şey bir garipti. kapıda “ramon tamir atölyesi” yazıyordu...